Obecnie obowiązujące w Polsce przepisy nie zabraniają wystawiania faktur w językach obcych (przed 1 maja 2004 r. przeszkodą ku temu było brzmienie art. 7 ust. 1 ustawy o języku polskim). Od 1 maja 2004 r. obowiązek używania języka polskiego występuje:
• w przypadku obrotu z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy oraz
• w przypadku obrotu dokonywanego przez organy i instytucje publiczne.
Przepisy VAT również nie zakazują wystawiania faktur w języku obcym. Zgodne z polskimi przepisami jest też wystawianie faktur wyrażonych w walutach obcych. Pośrednio możliwość wystawiania faktur w walutach obcych wynika z treści § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku [...]. Jednak kwota podatku musi być wyrażona również w PLN. Istotne ograniczenia w tym zakresie wynikają z przepisów prawa dewizowego i dotyczą obrotu krajowego. Przepisy te nie zezwalają na wystawianie w obrocie krajowym faktur w walutach obcych bez zezwolenia dewizowego. Omówione przepisy odnoszą się do polskich podatników VAT, którzy są obowiązani do wystawiania faktur zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce.
Podstawa prawna:
• art. 4 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz.U. Nr 90, poz. 999 z późn.zm.; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 186, poz. 1567),
• § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95, poz. 798 z późn.zm.; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 102, poz. 860).
cyt za http://ksiegowosc.infor.pl/
Tomasz Krywan
Jednakże w przypadku sprzedaży na rzecz konsumentów ustawa o języku polskim wprowadza obowiązek stosowania języka polskiego w odniesieniu w szczególności do:
nazewnictwa towarów i usług;
faktur;
rachunków;
paragonów;
innych potwierdzeń zawarcia umowy;
pokwitowań.